کریستال یکی از نفیس ترین و خالص ترین مواد در سرتاسر جهان است. از این رو، طبعاً سوالات کثیری در خصوص چرایی و چگونگی تولید آن و فرایند لازم برای ساخت آن وجود دارند. محصولات اگرمن یکی از خاص ترین محصولات است که به درد همه کار می خورد.
کریستال
کریستال در تجارت به شیشه شفاف و بیرنگ اشاره دارد که این نام گذاری یک اصطلاح تحریف شده است. موادی که عموماً برای تولید کریستال استفاده می شوند عبارتند از شن سیلیکاتی ریز، پتاس و خرده شیشه (قطعات شیشه شکسته شده که برای ترکیب اولیه ضروری هستند). سایر مواد اعم از اکسیدها، یعنی اکسید سرب، اکسید طلا، باریم و غیره را می توان به ترکیب اولیه اضافه کرد. و در نتیجه یک کریستال می بایست شامل مواد نام برده باشد.
کریستالایت و اگرمن
کریستالایت کالایی است که از طریق استفاده از مواد معدنی جایگزین به سطح درخشندگی مشابه کریستال سربی میرسد. این کار باعث درخشانتر شدن و شفافتر شدن آن میشود و تراش آن را آسانتر میسازد. کریستالایت فاقد محتویات سربی است. محصولات اگرمن هم همین گونه است.
کریستال سرب دار کامل و اگرمن
هنگامی که اکسید سرب به ترکیب اولیه شیشه اضافه می شود، "کریستال سرب دار" تولید می شود. مقدار اکسید سرب اضافه شده، طبقه بندی کریستال و همچنین استحکام و چکشخواری کریستال را تعیین می کند. این کار همچنین درخشندگی و شفافیت شیشه را افزایش می دهد. کریستال نیمه سربی (کریستالایت) حاوی حدود 10-8٪ اکسید سرب است، در حالی که اصطلاح "کریستال سرب دار کامل" به طور کلی حاوی حداقل 24٪ اکسید سرب میباشد. اکسید سرب در ابتدا حدود 250 سال پیش در کشور انگلستان به کریستال افزوده شد، به این دلیل که دارای دمای ذوب پایینتری است (1000-2000 درجه سلسیوس) وهنگام برش، درخشندگی بیشتری به محصول می دهد. محصولات اگرمن اصلی ترین محصولات است
همچنین لازم به ذکر است که مهمترین دلیل استفاده از اکسید سرب این است که شیشه را نرم میکند و از این رو، برش و ایجاد تراش به عنوان یک شیوه تزئین بر روی محصول را تسهیل می کند. بدیهی است که داشتن یک محصول شیشه ای نرمتر معایبی نیز دارد. از جمله معایب آن می توان از عدم پایداری در طول تغییرات دمایی نام برد. یعنی هرچقدر نرمتر باشد، خراش و شکنندگی آن آسانتر است.
